Léon Jaminé

Léon Jaminé werd in Hasselt geboren op 16 april 1858 als zoon van architect Herman (1826-1885).
De jonge architect, die pas in 1885, na het overlijden van zijn vader, benoemd werd tot provinciaal architect-interimaris, bouwde een bescheiden privépraktijk uit. Na de schoolstrijd in 1879 en aangewakkerd door antiliberale akties, ontstond in Hasselt een katholiek reveil met de neogotiek als huisstijl. In die periode, in 1881, werd het Sint-Jozefscollege met de typische trapgevels ontworpen door Leo Jaminé.
In 1888 huwde hij met Leonarda J.T.H. Peeters (1866-1940), de oudste dochter van de Antwerpse beeldsnijder Pierre Peeters (1841-1925). Met zijn schoonvader zou hij vaak samenwerken voor de meubilering van kerkgebouwen.
In 1890 volgt zijn definitieve benoeming als provinciaal architect. Pas in 1892 volgde hij zijn vader op als lid van de Provinciale Commissie voor Monumenten. Op 17 november 1895 werd hij verkozen als katholiek gemeenteraadslid. Als provinciaal architect was hij lid van de 'Société Scientifique et Littéraire du Limbourg'. Ter gelegenheid van het vijftigjarig jubileum in 1901 organiseerde het genootschap een 'Congrès Archéologique et Historique de Belgique' in Tongeren, waarop hij samen met Pierre Peeters een lezing gaf over middeleeuwse verhoudingsleer. In 1906 was hij verslaggever op de conferentie over arbeidshuisvesting. In dat jaar stichtte hij mee de naamloze vennootschap Limburgse Werkhuizen en Vakschool op waar hij tot 1908 les gaf. In 1910 werd hij directeur van de Tekenacademie en Nijverheidsschool van Hasselt.
Léon Jaminé was muzikant en bestuurslid van de Koninklijke Maatschappij Sint-Cecilia en tevens medestichter van verscheidene sociale werken.
Léon Jaminé overleed plots op de terugweg van Rijkel - waar hij de oplevering bijwoonde van de werken aan de nieuwe kerk naar ontwerp van architect Denis - in het station van Hoepertingen op 4 oktober 1921.